Dom Pomocy Społecznej dla Osób Starszych w Bielsku-Białej funkcjonuje od 1991 roku. Nieruchomość położona w Bielsku- Białej przy ul. Żywieckiej 15 wybudowana została w roku 1908 jako prywatna fundacja na rzecz miasta Białej, z przeznaczeniem na „Dom Ubogich”. Inicjatorem budowy był w 1906r. arcyksiążę Karol Stefan Habsburg. Podarował on gminie działkę pod nowy Dom Ubogich, który wzniesiono w latach 1907-1908 naprzeciwko dawnego zamku, a obecnie klasztoru św. Hildegardy przy ul. Żywieckiej. Budynek zaprojektował Karol Korn. W maju 1908 r. urządzono w Lipniku wielką uroczystość z okazji 60-lecia panowania cesarza Franciszka Józefa I. Z tej okazji miejscowe Stowarzyszenie Weteranów przekazało na wyposażenie Domu Ubogich 2000 koron. Dom ten, nazwany został na cześć cesarza, Cesarsko- Jubileuszowy. W latach międzywojennych obiekt ten był zajęty na cele opieki społecznej pod nazwą „Dom Starców”, poza tym brak wszelkich zapisków dotyczących funkcjonowania placówki w okresie wojen i międzywojnia.
Po wojnie placówka należała do Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Bielsku- Białej. W latach 1945-1952 placówka pełniła funkcję domu starców. W roku 1952 Prezydium MRN – Wydział Zdrowia i Opieki Społecznej zorganizował w budynku „Dom Rencistów”. Warunki w jakich żyli jego mieszkańcy były bardzo prymitywne. Ze względu na brak funduszy nie można było przystąpić do kapitalnego remontu obiektu, ale przez systematyczne zakupy i drobne remonty stale poprawiały się warunki bytowe mieszkańców.
Dom Pomocy Społecznej dla Osób Starszych w Bielsku-Białej funkcjonuje od 1991 roku.
Według posiadanych zapisów Dom Rencistów zamieszkiwało 43 pensjonariuszy. Spali w dużych sypialniach, łóżko obok łóżka, zadanie materacy pełniły sienniki ze słomą. Nie było ciepłej wody do mycia. W małej jadalni znajdowały się proste stoły, pokryte ceratą. Naczynia, kubki, talerze z których korzystano były blaszane. W latach 1954-1958 nastąpiła znaczna poprawa warunków bytowych pensjonariuszy. Zakupiono łóżka, materace, pościel oraz odzież dla mieszkańców. Uruchomiono łazienkę z piecem węglowym, gdzie pensjonariusze w ciągu całego dnia mogli korzystać z ciepłej wody. Stoły na jadalni nakryto obrusami, a blaszane garnuszki i talerze zastąpiono nowymi. Podniosła się również znacznie jakoś wyżywienia. Było ono urozmaicone, kaloryczne, wprowadzono obiady dwudaniowe. Pensjonariusze zostali otoczeni troskliwą opieką lekarską.
W okresie 1958-1960 zwiększyła się liczba pensjonariuszy do 64. Przeprowadzono również kapitalny remont obiektu. Państwowy Dom Rencistów w Bielsku- Białej stwarzał dobre warunki życia ludziom starym, pozbawionym możliwości korzystania z opieki bliskich lub krewnych. Nad zdrowiem pensjonariuszy czuwało dwóch lekarzy, w tym jeden specjalista chorób wewnętrznych. W roku 1961 podniósł się stan pensjonariuszy do 70. W dniu 17.02.1962r. Sąd Powiatowy w Bielsku- Białej, Wydział Ksiąg Wieczystych po rozpoznaniu wniosku Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Bielsku- Białej dokonał wpisu prawa własności nieruchomości przy ul. Żywieckiej 15 na rzecz Skarbu Państwa. Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Bielsku- Białej w dniu 21.04.1966 r. przekazał nieodpłatnie i na czas nieoznaczony w zarząd i użytkowanie nieruchomość przy ul. Żywieckiej 15 - Wydziałowi Zdrowia i Opieki Społecznej w Bielsku- Białej (decyzją GKM-GT-17/19/66 z dnia 28.03.1966 r).
W roku 1974 Dyrektorem placówki została pani Maria Kałuża. Była ona inicjatorką generalnego remontu placówki, który odbył się na początku lat 80-tych. Wówczas na okres kilku miesięcy pensjonariusze zostali umieszczeni w budynku zastępczym - obecnej Bielskiej Szkoły Polityki Socjalnej na ul. Młodzieżowej. Przebudowano wówczas układ pokoi, który funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Podopieczni wrócili do nowych pokoi dwu i trzyosobowych. Na każdym piętrze pojawiły się nowe łazienki i ubikacje, jadalnia została przeniesiona z pierwszego piętra na parter.
Od 28.02.1991 r. zgodnie z ustawą o pomocy społecznej z dnia 29.11.1990r. Państwowy Dom Rencistów został przekazany w zarząd Wojewodzie Bielskiemu, a nadzór merytoryczny sprawował Wojewódzki Zespól Pomocy Społecznej w Bielsku- Białej. Dom otrzymał nazwę Dom Pomocy Społecznej Nr 3 w Bielsku- Białej. Następnie na podstawie porozumienia pomiędzy Wojewodą a Prezydentem Miasta Bielska- Białej z dnia 26.10.1993r., w sprawie przekazania organom Gminy niektórych zadań z zakresu administracji rządowej, Dom od dniu 21.01.1994r. stał się jednostką organizacyjną Gminy, a nadzór merytoryczny sprawował Wydział Pomocy Społecznej Urzędu Miejskiego w Bielsku- Białej.
Na początku lat 90-tych dalej polepszały się warunki bytowe. W 1991r. na potrzeby mieszkańców został zakupiony samochód „Nysa”. Służył on do transportu mieszkańców i przywozu zakupów. W 1998 r. została zainstalowana winda osobowa, dzięki której niepełnosprawni mieszkańcy swobodnie mogli poruszać się między piętrami. W 1999 r. stanowisko Dyrektora objęła pani mgr Krystyna Wolska. W latach 1999 – 2007 Dom był dostosowywany do standardów zawartych w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej w sprawie domów pomocy społecznej. Było to warunkiem rejestracji Domu na liście Wojewody.
Podstawowym celem placówki jest świadczenie najwyższej jakości profesjonalnych usług, zapewnienie poczucia bezpieczeństwa, wzajemnego szacunku i serdeczności.
Mieszkańcom zapewniamy wszechstronną opiekę, której celem jest przede wszystkim zaspokojenie niezbędnych potrzeb: bytowych, zdrowotnych, kulturalno- oświatowych, społecznych i religijnych. Nadrzędnym celem jest zapewnienie poczucia godności osobistej, intymności, rozwoju osobowości, jak również możliwości dokonywania swobodnych wyborów i samostanowienia o sobie. Zostały stworzone i wprowadzone w życie procedury postępowania obowiązujące do dnia dzisiejszego.
Został utworzony Zespół Naprawczy, którego zadaniem było zaplanowanie działań zmierzających do podniesienia jakości usług w placówce. W celu zapewnienia lepszej opieki nad mieszkańcami powołano Zespół Opiekuńczo- Terapeutyczny oraz funkcję „pracownika pierwszego kontaktu”, który jest łącznikiem pomiędzy mieszkańcem, a zespołem pracowników. Opracowanie „Indywidualnego planu wsparcia” dla każdego mieszkańca, pozwoliło nam poznać indywidualne potrzeby każdego z nich. Osiągnięcie wysokich standardów pracy wymagało od poszczególnych grup pracowników podnoszenia kwalifikacji i wykształcenia, nabywania nowych umiejętności, respektowania upodobań i potrzeb, nawiązania pozytywnych relacji z mieszkańcem od chwili przyjęcia do Domu Pomocy Społecznej.
Regułą obowiązująca w naszym domu jest podmiotowe traktowanie mieszkańca. Na dzień dzisiejszy Dom jest zarejestrowany na liście Wojewody, spełnia wszystkie wymogi Rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej w sprawie domów pomocy społecznej z dnia 19.10.2005r.